
تردمیل هدونیک یا Hedonic Treadmill بیان میکنه که سطح خوشبختی در زندگی ثابته و تغییری نمیکنه.
یعنی چی؟
یعنی اینکه مهم نیست چه اتفاقی بیفته، بازم انسان به یه اندازه احساس خوشبختی میکنه.
مثلا ممکنه که یه نفر بگه که اگه پول داشتم خوشبخت بودم.
وقتی پولدار میشه میگه کاش میشد فلان قایق رو بخرم.
وقتی قایق رو میخره، میگه کاش میشد یه بندر خوب برای پهلوگیری پیدا میکردم.
و …
در مشکلات هم همینه و آدم به مشکلات هم عادت میکنه.
وقتی آدم این قانون رو بلد باشه، میتونه که از لحظه لذت ببره، حسرت چیزایی که نداره و حرص اتفاقات بدی که ممکنه بیفتن رو نخوره.
میدونم که ممکنه قبول این موضوع براتون سخت باشه، ولی اگه بیشتر بهش فکر کنین، میبینین که همینه و اگه همش فکر خودتون رو مشغول اتفاقات آینده و گذشته کنین، هم بیشتر اذیت میشین و هم تواناییتون در بر طرف کردن اون مشکل کمتر میشه.
من خودم هم کمی با این حرف که “اگه الآن احساس خوشبختی نکنی، هیچوقت احساس خوشبختی نمیکنی!” مخالفم.
ولی اگه از داشتههامون رضایت داشته باشیم، راحتتر میتونیم به چیزای جدید دسترسی پیدا کنیم.
و همون طور که گفتم چون انسان سیری ناپذیره اگه بلد نباشیم که از داشتههامون لذت ببریم، هیچ وقت قرار نیست لذت ببریم!
میدونم که دقیق همون حرف رو زدم ولی خودتون منظورم رو متوجه میشین!
نکتهی آخر هم اینکه در لحظه زندگی کنین و از لحظه لذت ببرین.
اگه این پست رو دوست داشتین، پست استویسیسم منو از دست ندین که توش در مورد آیین رواقیگری توضیح میدم.
و یا اینکه میتونین از منوی بالای سایت، دستهبندی مطالب رو ببینین و از مطالب دیگهی من استفاده کنین.





1 دیدگاه