شاید اسم Open Source یا متن باز به گوشتون خورده باشه.
شاید براتون سوال شده باشه که این یعنی چی؟
شاید هم براتون سوال نشده باشه!
حالا اوپن سورس یا متن باز چی هست؟
اوپن سورس به برنامه‌ای گفته می‌شه که کاربر می‌تونه کدهاشو نگاه و بررسی کنه و توشون تغییر بده.
اینکه بشه به کدهای یه برنامه نگاه انداخت، باعث می‌شه که امنیت یه برنامه خیلی بالا باشه و اگه اون برنامه جاسوسی یا ویروسی باشه راحت معلوم می‌شه.
حالا ممکنه بگین که “من که برنامه نویسی بلد نیستم که از کد سر در بیارم.”
خب اینجاست که شما با جهان اوپن سورس روبرو می‌شین.
جایی که انقدر آدم خوب هست که دیگه نیازی نیست همه‌ی مردم برنامه‌نویسی بلد باشن و اونایی که بلدن به کدها نگاه می‌اندازن و اگه مشکلی داشت می‌گن.
به همین دلیل به این سوال که “اگه همه می‌تونن کد رو تغییر بدن پس یه نفر می‌تونه بیاد برنامه رو خراب کنه.” جواب بدیم.
یعنی به ازای هر آدم بد که می‌خواد کد رو خراب کنه، هزارتا آدم خوب هستن که از این خراب کاری جلوگیری می‌کنن.
و علاوه بر این یه سری افراد هم هستن که به اونا Maintainer یا نگه‌دارنده گفته می‌شه که هر تغییری باید با تایید اونا صورت بگیره.
ولی در کل جامعه‌ی اوپن سورس، جامعه‌ی خوبی هستند.
یکی دیگه از مزایای برنامه‌ی اوپن سورس، رایگان بودنشه!
کلا برنامه‌های متن باز رایگان هستند.
چرا؟
به خاطر اینکه اصولا این برنامه‌ها توسط شرکت یا افراد خاصی ساخته نمی‌شه و مردم عادی به ساختش کمک می‌کنن.
پس در واقع این برنامه مال هر کسیه که توی ساختش مشارکت داشته.
و چون تعداد افراد زیادی مشارکت دارن، سخته که بخوان پول بگیرن.
برای همین رایگانه.
خب پس چه فایده‌ای برای اونایی که برنامه رو می‌سازن داره؟
همیشه مردم دنبال پول نیستند.
و مشارکت در این برنامه‌ها، علاوه بر حس خوبی که کمک کردن داره، رزومه رو هم قوی می‌کنه.
شرکت‌های برنامه نویسی، برای استخدام میان و سابقه‌ی افراد رو بررسی می‌کنن و اگه یه نفر توی پروژه‌های اوپن سورس همکاری داشته باشه معلومه و رزومه‌ی خوبی برای اون فرد می‌شه.
و جدای از این‌ها، برای همینه که من این دنیا رو دوست دارم.
دنیایی که به راحتی می‌شه نرم‌افزار ایمن و مطمئن و رایگان نصب و دانلود کرد و افرادی خیر وجود دارن که فقط می‌خوان به بقیه کمک کنن.
اینجا آدم زیبایی دنیا رو می‌بینه.
مهربانی رو.
دوستی رو.
کمک رو.
نه بدی اونو.
نه جنگ و خونریزی رو.
آدم‌ها به ملت خاصی تعلق ندارن و همه برای موفقیت برنامه‌ی خودشون تلاش می‌کنن.
و اینکه برای ورود به این دنیا شما اصلا نیاز به سابقه و دانش برنامه‌نویسی هم ندارین.
مثلا اگه یه سایتی اوپن سورس باشه، می‌تونین مطلبی رو اگه اشتباه باشه تغییر بدین.
یا مثلا می‌تونین نرم‌افزاری رو به زبان خودتون ترجمه کنین.
یا هر چیز دیگه!
در آخر هم چند تا مثال از نرم‌افزارهای متن باز معروف می‌زنم.
فایرفاکس (FireFox) که مروگر معروفیه.
کرومیم (Chromium) که یک مرورگر اوپن سورسه که گوگل با استفاده از این مرورگر کروم (Chrome) و مایکروسافت، اج (Edge) رو ساخت.
سیگنال (Signal) نرم‌افزار ارتباطی معروف.
لینوکس (Linux)، که جز قوی‌ترین سیستم‌عامل‌هاست هم متن بازه.
بلندر (Blender)، نرم‌افزار معروفی برای طراحی سه بعدی و انیمشین و ادیته.
گیمپ (Gimp)، نرم‌افزاریه برای ادیت عکس و خیلی شبیه فوتوشاپه.
وی ال سی (VLC) که پلیره برای پخش فیلم و موسیقی.
و کلی چیزای دیگه که اگه همه‌ی فرشتگان کاتب، همه‌ی درختان قلم و همه‌ی دریاها هم قلم باشن، نمی‌شه همه‌ی برنامه‌ی اوپن سورس رو آورد!
کاش دنیای واقعی هم همینطور بود ،پر از مهربونی و خوبی و زیبایی😔